Ana Sayfa
Yine Düştü…
Ben Aleksey. On üç yaşımdaydım o kış. O yıl, kar zemine değil, ruhlarımıza yağdı. Toprak buz tuttuğunda sadece buğday değil, insanlık da kıpırtısız kaldı. Açlık, önce komşunun tenceresinden yükselen son buharla başladı, sonra annemin yanağındaki pembeliğin silinmesiyle sürdü. En sonunda, babamın gözlerinin içindeki ateş de söndü.
Babam, Pyotr Petrov, kasabanın marangozuydu. Elinden baltayla doğan her şey, sanki toprağın kendisinden çıkmış gibiydi. Ama kıtlık geldiğinde, marangozluk
Eski Anı Defterimi Buldum ve Yaşadığım Kasaba Hakkında Garip Şeyler Öğrendim
Eski Anı Defterimi Buldum ve Yaşadığım Kasaba Hakkında Garip Şeyler Öğrendim
Ailem her zaman hayatımın merkezindeydi. Çocukluğumun geçtiği bu sessiz kasabada, annem, babam ve kardeşimle birlikte büyüdüm. O ev, o sokaklar ve o insanlar benim için her şeydi. Ama şimdi, geçmişimle ilgili gizemli bir yolculuğa çıkıyorum, ve bu yolculuk ailemle başlıyor.
Ailem, hayatımın en değerli hazinesiydi. Babamın sıcak kahkahaları, annemin sevgi dolu gülüşü, ve kardeşimle geçirdiğimiz o unutulmaz
Sessizliği adımlarım bozmuştu. Boş bir sandalyeyi rafların önüne çekip üstüne çıktım ve kütüphanenin raflarında parmaklarımı gezdirdim. Kabı biraz yırtılmış ama hala eski ihtişamına sahip ince kitaba baktım. Onu almam için resmen yalvarıyordu. Tozlu, küflü kokusu ve yıpranmış derisiyle, antik bir kitap gibi gözüküyordu. Adı, soluk altın harflerle kapakta yazıyordu: "Robertson'ların Perili Köşkü.". İlginç bir kitaba benziyordu.Kitabın sayfaları sararmış, bazı yerleri
Külrengi
Külrengi
Külrengi
Çeviren : Muhammet ERDEM
Nehir, ölümün iğrenç kokusuyla taşmakta. Artık vakit yaklaşıyor. On yıl boyunca kaçtım; her taşın altına sığındım, medeniyetin dışlanmış artıklarının çürüdüğü kuytu köşelerde saklandım. Ne bir şehir, ne bir köy, ne de bir kasaba bana barınak sundu. Ne bir dost, ne de bir hane beni bağrına bastı. Ben, dokunulmaz olanım. İnsanoğlunun bilgiye duyduğu susuzluğun nasıl da lanetli bir bela olabileceğinin marazi bir hatırası. On yıl süren bu kesintisiz
